تاثیر مدت زمان رسیدن به واماندگی، بر زمان واکنش انتخابی دختران ورزشکار و غیرورزشکار

مقدمه: برای کسب موفقیت در ورزش های رقابتی، ورزشکاران باید اعمال ادراکی و تصمیم گیری های بسیار سریعی داشته باشند. عملکرد ورزشی به مهارت های جسمانی و مهارت های روانی- حرکتی وابستگی بسیاری دارد. مهارت روانی- حرکتی، کلید اجرای اعمال سریع موفقیت آمیز در رقابت های سرنوشت ساز می باشد. بنابراین، توانایی حفظ مهارت روانی- حرکتی طی فعالیت ورزشی شدید از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر مدت زمان رسیدن به واماندگی، بر زمان واکنش انتخابی دختران ورزشکار و غیرورزشکار بود. روش ها: به این منظور، 20 دانشجوی دختر سالم 26-21 سال دانشگاه گیلان انتخاب شدند. از این میان، 10 نفر در رشته های مختلف تحصیلی، که حداقل دو سال سابقه ورزشی در رشته های ورزشی دستی ( والیبال و هندبال) داشتند به عنوان گروه ورزشکار، و 10 نفر دانشجوی رشته های علوم انسانی و کشاورزی که هیچگونه سابقه منظم ورزشی نداشتند به عنوان گروه غیرورزشکار انتخاب شدند. آزمودنی ها شامل 10 نفر از دانشجویان دختر ورزشکار (سن 9/0 ±1/22 سال، قد 03/5±3/165 سانتی متر و وزن 9/8±9/57 کیلوگرم) و 10 نفر از دانشجویان غیرورزشکار (سن 07/1±6/24 سال، قد 7/3±2/162 سانتی متر و وزن 8/7±8/56 کیلوگرم) دانشگاه گیلان بودند. در آزمون اول (cosmed) و آزمون دوم (آستراند )، فعالیت روی نوارگردان تا زمان رسیدن آزمودنی به مرحله واماندگی انجام شد. زمان واکنش آزمودنی ها قبل، حین و پس از اجرای آزمون ها ثبت شد. در حین انجام فعالیت، ضربان قلب نیز توسط آزمونگر ثبت شد. نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها توسط تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر، t مستقل و همبسته نشان داد که، پس از پروتکل وامانده ساز آستراند و پروتکل cosmed بین زمان واکنش انتخابی دختران ورزشکار و غیرورزشکار اختلاف معنی داری وجود ندارد (262/0p=). در گروه دختران غیرورزشکار و ورزشکار نیز بین زمان واکنش انتخابی آن ها پس از دو پروتکل وامانده ساز cosmed و آستراند اختلاف معنی داری مشاهده نشد (479/0p=). به علاوه، نمرات زمان واکنش انتخابی دختران ورزشکار و غیرورزشکار با ضربان قلب آزمودنی ها در حین فعالیت هیچ گونه ارتباط معنی داری را نشان نداد (73/0- ، 56/0- r=). بین نمرات زمان واکنش انتخابی دختران ورزشکار و غیرورزشکار و حالات خلقی آن ها ارتباط معنی-داری مشاهده نشد، به جز در دو مورد تنش و خشم که ارتباط معنی دار بود (68/0- ، 82/0r=). بحث و نتیجه گیری: نتیجه گیری کلی تحقیق بدین صورت است که، تفاوت معنی داری در زمان واکنش انتخابی دختران ورزشکار و غیرورزشکار بین دو پروتکل وامانده ساز، در قبل اجرا، حین اجرا و بعد از اجرای فعالیت وجود ندارد. احتمالا فواید رفتاری حاصل از آمادگی بدنی و فعالیت ورزشی، زمانی در عملکرد شناختی بروز پیدا می کنند که پردازش سنگینی برای پروتکل فعالیت ورزشی نیاز باشد.